Veertig jaar geleden werd het UKG opgericht. Dat gebeurde op kerstavond 1979, een onwaarschijnlijk moment. Dus mocht ook de jubileumreceptie op deze dag plaatsvinden. Ruim honderd actieve leden en gasten gaven gehoor aan de uitnodiging en beleefden een vrolijke receptie. Het UKG-koor Brons beet de spits af met twee canons en een eigen variant op ‘Als ik boven op de Dom kom’. Burgemeester Jan van Zanen zong het uit volle borst mee.
De geschiedenis
Voorzitter Theo Poort verwelkomde alle leden en gasten, en reikte de nieuwe UKG-speld uit aan Jan van Zanen. De burgemeester is immers beschermheer van het UKG en kan die rol met deze speld benadrukken. Vervolgens herinnerde Theo aan de geschiedenis van het handmatig luiden in Utrecht, en hoe daaraan in 1979 een einde aan dreigde te komen. Enkele jonge, onverschrokken klokkenluiders lieten dit niet gebeuren. Ze richtten met steun van de heer Oldenhof (die als ambtenaar de luidingen in zijn portefeuille had) een gilde op. Zo werden de luidingen voortgezet. Er kwam al snel een ‘klokkenplan’, met als doel om het Domgelui weer op oude sterkte te brengen. In 2004 liet het UKG een gildeklok voor de Buurtoren (genoemd naar Suster Bertken) gieten. In 2018 breidde het gelui uit met de twee ‘jeugdklokken’. Klokkengieter Simon Laudy goot de Catharina-Amalia-klok op het Domplein. Hiervan is een dvd gemaakt die door jeugdluiders Luka Goddijn en Rebecca Bezemer aan de burgemeester werd uitgereikt. 
Klokkensimulator Buurtoren
Aansluitend stelde Jan van Zanen, samen met de bedenker en maker Martijn Noordermeer, de klokkensimulator van de Buurtoren in werking. Iedereen kan nu thuis achter zijn pc de klokken beluisteren en zijn eigen favoriete combinatie laten klinken.Tot slot vertelde Theo Poort dat het UKG dit lustrum een jaar lang gaat vieren, en onder veel meer activiteiten de 5000 Utrechters die in 2020 ook veertig jaar worden zal uitnodigen een luiding bij te wonen. Niet allemaal tegelijk, vermoedelijk.
Klokken bepalen de identiteit van de stad
Jan van Zanen vertelde in zijn toespraak hoe bepalend hij de klokken vindt voor de identiteit van de stad. Je hoort ze en voelt je direct thuis, ook als dit wat later op de avond of zelf in de nacht is. De meest indrukwekkende luiding is voor hem de jaarlijkse luiding op 4 mei. Ook de luiding na de aanslag op Charlie Hebdo staat in zijn geheugen gegrift. En bijzonder vindt hij het dat elke raadsvergadering een kwartier tevoren wordt aangekondigd door het luiden van de Banklok van de Buurtoren. “Luiden moet je voelen,” citeert hij Arie Noordermeer. Ook dankt hij Carla van der Brugghen voor het spitse gedicht in Luid&Duidelijk, waarin zij het 40-jarig bestaan van het UKG in het juiste perspectief plaatst tegenover de Salvator, de ruim 500 jaar oude Van Wou-klok.
Beminnelijk, behulpzaam en vakbekwaam
De burgemeester had nog een verrassing bij zich, en wendde zich tot één lid in het bijzonder: Wilbert van der Hulst. Lid en luider sinds 1983, redactielid van Luid & Duidelijk van 1984 tot 2000, bestuurslid van 1985 tot 1992, roostermaker sinds 1987, luidmeester sinds 1995, voorzitter van het Gilde van 1990 tot 1992, opleider sinds 1990, en van 2005 tot 2016 voorzitter van het college van luidmeesters.
En buiten deze greep uit zijn activiteiten een altijd beminnelijk, behulpzaam, vakbekwaam en taktvol lid van de vereniging en het college van luiders. Iemand die ook buiten het luiden contact houdt, zoals met luider Eep Roest, die door een ernstige, slopende ziekte moest afhaken. Samen met anderen stond Wilbert hem jarenlang bij als mantelzorger. Vijf jaar lang ging hij daarvoor tweemaal per week naar Den Haag.
Het is niet ongezien gebleven. De burgemeester speldt Wilbert de versierselen op die horen bij zijn benoeming tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Enorme expertise
In zijn dankwoord refereerde Wilbert onder meer aan zijn activiteiten als lid van het Gilde, maar ook aan de langzamerhand opgelopen gemiddelde leeftijd, aan de toekomst die in handen ligt van onze jeugdluiders. Ook wees hij de burgemeester op de enorme expertise die binnen het Gilde is opgebouwd. Kennis die benut zou kunnen worden bij het beheer, onderhoud en herstel van de eeuwenoude klokken die er niet altijd goed bijstaan, zoals de al genoemde Banklok van de Buurtoren. Maar bovenal is Wilbert trots en dankbaar voor wat hij in 36 jaar heeft kunnen bijdragen aan het Utrechts Klokkenluiders Gilde
(De foto’s zijn van Rob Huibers)
